آتنا و داداش گلش

پدر که باشی   با تمام مشقت ها و سختی های روزگار بادیدن غم فرزندت میگی: درست میشه خیالت تخت من پشتت هستم پدر که باشی حساس می شوی به هر نگاه پرحسرت فرزندت به دنیا... تمام وجودت را محکوم اجابت آرزوهایش می کنی پدر که باشی عصا میخواهی ولی نمی گیری و هر روز خم تر از دیروز جلوی آینه تمرین محکم بودن می کنی پدر که باشی پ یر نمی شوی ولی یک روز بی خبر تمام می شوی پدر که باشی در کتابها جایی نداری و هیچ چیزی زیر پایت نیست ولی پدری!!! پدر که باشی چهره ات خشن میشه ولی دلت دریایی ... آروم نمی گیری تا تکه نانی نیاوری پدر که باشی سردت مشیه ولی کتت را سرشانه فرزندت میاندازی   آتنا جونم بغل باباجونش (و...